All good things...

Nelly - Furtado, voor het geval je het afgelopen jaar op Mars bivakkeerde - heeft natuurlijk groot gelijk, (almost) all good things come to an end. Een waarheid als een koe! Ik heb hier genoten, een hoop nieuwe mensen ontmoet die overal vandaan kwamen. Zeker is ook dat ik hier een aantal nieuwe vrienden heb gemaakt. De beste stap - dat waren er natuurlijk nog niet zoveel - die ik tot nu toe in mijn leven heb genomen, durf ik zelfs te stellen. Een hele ervaring rijker. Ik vind dat iedereen dit eigenlijk zou moeten doen, je wordt er alleen maar beter van!

Vorige week zaterdag tot en met dinsdag in Duitsland doorgebracht, om de heer Peter Koekoek met een bezoek te vereren. Hoewel, die zaterdag kan gerust weggestreept worden: het was een chaos bij de Deutsche Bahn, de spoorwegmaatschappij van onze oosterburen had een complete offday. De reis van Pardubice naar Frankfurt zou eigenlijk een uurtje of acht geduurd moeten hebben, maar het liep toch net even anders. Even voor half twaalf in de morgen was ik vanuit Pardubice vertrokken, het was al rond kwart over vijf in de ochtend toen ik in Frankfurt aankwam. Werkzaamheden aan het spoor zorgden voor één en al vertraging, en eenmaal gearriveerd in Leipzig miste ik daar de trein naar Frankfurt omdat deze een kwartier eerder op een ander spoor was vertrokken! Na alle vertraging was dit toch wel het andere uiterste. Ik dus voor opheldering naar het servicepunt, daar kreeg ik een officieel briefje overhandigd - gestempeld en ondertekend - waarin wordt verklaard dat Deutsche Bahn de schuld op zich neemt. Bij terugkomst uit Frankfurt heb ik dan ook een brief geschreven aan DB, met de boodschap dat ik mijn geld terug wil. We hebben het hier wel over het sommetje van € 182,- en een beetje.

Deutsche Bahn kon mijn uitstapje naar Frankfurt niet bederven, het was erg leuk om een paar dagen het reilen en zeilen van Koekoek mee te maken. Vooral de talloze biertenten - bijna op iedere hoek van de straat - maakten indruk op me. En uiteraard de skyline, met de bankgebouwen, die vooral bij nacht erg mooi is. Het bier is er echter wel een stuk duurder dan hier in Tsjechië... Het zal wel weer even wennen worden in Nederland... kleine biertjes voor een beduidend hogere prijs.

Over Nederland gesproken: ik had de afgelopen dagen bezoek uit mijn geliefde dorpje Bant. André Veldman, Timo van Wegen en Karel Dijkhof verbleven van woensdag tot en met maandag in de Tsjechische republiek. De eerste drie dagen hebben we ons in Pardubice vermaakt, vooral de vrijdagavond: eerst naar Gimlet - dansende schaarsgeklede Tsjechinnen op de bar - en vervolgens naar Hany Bany, waar bijna alle Erasmusstudenten uit Pardubice over de vloer waren. De sfeer was er helemaal perfect, echt een prachtige afsluiting van een hele mooi tijd hier. De laatste paar dagen hebben we in Praag doorgebracht, ons hotel was gelegen in hartje centrum, de kamers en vooral badkamer waren behoorlijk luxe en dat alles voor 40 euro p.p. per nacht. Dat Karel de kosten nog wat omhoog trachtte te krijgen mocht de pret niet drukken. Vanmorgen - maandag dus - zijn de drie heren weer naar het vliegveld vertrokken om daar de terugtocht naar Nederland te aanvaarden.

Ook ik zal spoedig weer in de polder te bewonderen zijn. Pa en ma zijn reeds in Tsjechië en zullen mij met de camper weer terug vervoeren. Vanavond nog een laatste afscheidsfeest van een paar dames, en dan ben ik ook helemaal klaar met afscheid nemen. Huilende dames, van het begin tot het einde van de avond... Kom nou toch, zo erg is het nu allemaal ook weer niet?!! Of ben ik nu gewoon een nuchtere boerenlul? Tot binnenkort!

Slovenië en Kroatië

Ik vraag me momenteel stevig af wat ik hier doe in Pardubice... Oké, er zijn nog wat schoolse zaken die afgehandeld moeten worden, dat is helemaal waar. Maar... ik wil terug naar Kroatië! Het was daar erg goed vertoeven. Donderdagochtend vertrokken we - Rafa uit Spanje, Rui uit Portugal, André uit Brazilië en ikzelf dus -met de auto van Rui (van z'n vader) vanuit Pardubice. Via Brno, Wenen, Graz en Maribor arriveerden we laat in de middag in de Sloveense hoofdstad Ljubljana. Hier hadden we voor één nacht vier slaapplaatsen geboekt in een hostel in hartje binnenstad. Nu ben ik al een keer of wat in Ljubljana geweest, maar ik moet zeggen dat de stad er deze keer erg mooi bij lag. Ondanks dat het toeristenseizoen nog niet is begonnen, was het al vol met vakantiegangers op de terrassen.

's Avonds de nodige terrasjes en kroegen bezocht, Anja - een vriendin van Nina, een Sloveense hier in Pardubice - ontmoet en met haar wat pilseners gedronken, om af te sluiten in Bachus en tenslotte de hippe discotheek Global, op het dak van een hoog flatgebouw. De biertjes zijn daar wel wat duurder, maar de entourage is er dan ook naar. Hier nog wat spelers van het nationale handbalteam van Slovenië ontmoet, om vervolgens in de vroege uurtjes weer naar ons hostel terug te keren.

De volgende dag, vrijdag, was het tijd om Ljubljana te verlaten: op naar de zee! En de zee zagen we voor het eerst zo'n tien minuten voorbij de grens tussen Slovenië en Kroatië. Vlakbij Rijeka de snelweg af, want Rui wilde de zee voelen. Na deze korte tussenstop reden we langs de kustweg van Rijeka tot aan Senj, waar ik een aantal jaren terug nog met Peter Koekoek een nacht op straat heb doorgebracht omdat alle hotels volgeboekt waren en er geen camping in de buurt was - alwaar we een tijdje pauzeerden aan de haven. Tijd om čevapčiči te eten, want ik rammelde inmiddels van de honger.

We verlieten Senj - en de kust - om de nieuwe snelweg op te zoeken die ons verder zuidwaarts zou brengen. Destination Trogir, vlakbij Split. Het was niet druk op de snelweg, die er overigens zijn mag, petje af! Doorrijden geblazen dus... Rond een uur of negen waren we in Trogir. Ondanks het feit dat het al donker aan het worden was, was de eerste indruk van het stadje erg fraai. Na een tijdje zoeken en verdwalen vonden we dan toch ons appartement. Hier werden we erg gastvrij ontvangen door de zeer charmante dochter van de eigenaar.

De volgende dag, zaterdag, was het dan zover: naar de zee! Op loopafstand van ons comfortabele appartement was een rustige baai... op een strandtent na geen voorzieningen, maar relaxed was het er wel! De zee lag er goddelijk bij, zo mooi helder blauw van kleur en al lekker op temperatuur... gewoon genieten geblazen! De hele middag zo'n beetje rondgebracht in en rond het water. 's Avonds naar Split, waar het vrouwelijk schoon om je vingers bij af te likken was, ongelooflijk! We waanden ons in het paradijs, op een gegeven moment begonnen we het spelletje wie het eerste lelijke gedrocht kon vinden. Mission failed!!! Jammer genoeg waren we erg moe, en bovendien had Rafa te kampen met flinke kiespijn, dus keerden we te vroeg terug naar ons onderkomen in Trogir.

Zondag was het weer wederom fantastisch, de zon stond al hoog aan de hemel te pronken toen wij ons onderkomen verlieten. Ditmaal met de auto naar het stadje Trogir gereden, daar een boottochtje gemaakt naar het strand, dit was erg mooi. Het strand lag er prachtig bij en hier waren golven, in tegenstelling tot de kalme baai bij ons appartement. Ik aarzelde niet en rende linea recta de Adriatische Zee in... heerlijk! Je zou er maar een eigen huis hebben... mocht ik ooit een goede baan hebben, dan gaat het er wellicht nog een keer van komen. Zo'n mooie kust, met zulke mooie stadjes, de palmbomen en de mooie baaien, de Kroaten kunnen trots zijn.

Zondagavond was het tijd voor een bezoek aan een restaurant. Uiteraard het moment om ons goed te doen aan al het goede dat de Adriatische Zee te bieden heeft: een visplate dus. Mossels, inktvis, garnalen, kreeft en vis. Het smaakte me erg goed. De serveerster was erg aardig en hetzelfde gold voor onze Oostenrijkse buren. Zij waren hier met hun boot, en daar lagen er genoeg van in de haven van Trogir, en zeker niet de meest lullige scheepjes! De vriendelijke Oostenrijkers bestelden zelfs een rondje bier voor ons, nooit verkeerd natuurlijk. Na lang en plezierig getafeld te hebben was het nog tijd voor lokale schnaps, gratis uiteraard. Vervolgens nog een paar biertjes genuttigd op het centrale plein, waar een feest aan de gang was omdat de plaatselijke voetbalclub kampioen geworden was. Hier nog wat Kroaten ontmoet, die erg sympathiek en geïnteresseerd waren. Ook liepen we de lieftallige serveerster weer tegen het lijf, nu had ze uiteraard wel tijd om een drankje met ons te nuttigen. Nadat het feest op het plein was afgelopen, begaven we ons weer naar ons stulpje.

En toen was het maandagochtend - of al middag eigenlijk - en moesten ons appartement verlaten om weer terug te reizen naar Pardubice... Ons uitstapje naar Slovenië en Kroatië was véél te kort. Ondanks dat was het meer dan de moeite waard, ik heb een paar supermooie dagen gehad en wil snel weer terug!!! Wie wil er met me mee? Voor foto's klik hierrr!

Pardubice... De laatste maand!

Het is drie weken dat ik voor het laatst in de pen ben geklommen, nog maar een maand en dan keer ik alweer terug naar Nederland en de studieperikelen zitten er hier bijna op... de hoogste tijd om weer wat van me te laten horen dus! Het is echt verbazingwekkend hoe snel de tijd voorbij raast; de eerste buitenlandse studenten zijn alweer naar huis vertrokken!

Roberto en Rita - een koppel inderdaad - zijn afgelopen vrijdag weer teruggekeerd naar Madeira, Portugal. Dus dat was afscheid nemen... ik heb hier wel wat vrienden gemaakt, en daar zijn zij er zeker twee van! Ze keren na de zomer weer terug naar Tsjechië, om een jaar lang in Brno te gaan werken. Twee dagen eerder zijn Sara en Sofia, eveneens uit Portugal - maar niet van Madeira - al huiswaarts gekeerd. Geleidelijk aan gaan nu meer en meer Erasmus-studenten Pardubice verlaten, en de meeste Tsjechische studenten keren binnen nu en twee weken ook huiswaarts. En dat alles bij een temperatuur van rond de 30 graden... beetje warm, al overleef ik het vooralsnog redelijk.

Deze week heb ik vier tentamens, ik hoop ze allemaal met een voldoende af te ronden. Ik vrees echter dat er minimaal eentje in een hertentamen zal uitmonden... Daar heb ik eigenlijk niet zoveel zin in, want donderdag ga ik een aantal dagen op reis, samen met een Braziliaan, een Portugees en een Spanjaard. De Portugees is hier met de auto, dus dat is uiteraard reuze handig. De brandstofkosten delen, en aangezien de benzine hier niet zo duur is... Eerst een nachtje in Ljubljana (Slovenië), daarna gaan we door naar Trogir - iets ten noorden van Split - aan de Kroatische kust. Hier hebben we voor drie dagen een zeer betaalbaar appartementje voor gehuurd. Zit je in Tsjechië, dan denk je niet meteen aan de zee... vandaar dat ik me het ook nog maar moeilijk kan voorstellen dat ik vrijdag in de zee rond dobber! Ik kijk er wel ontzettend naar uit! De Kroatische kust - en daar hebben ze er nogal van - is sowieso een aanrader, wat mij betreft.

Heb ik de afgelopen drie weken niks uitgevroten? Toch wel! Vorige week vrijdag (1 juni) een trip gemaakt naar de Skoda-fabriek, gevolgd door een bezoek aan een middeleeuwse pub. Dit allen georganiseerd door de buddies. En vooral de middeleeuwse pub in Dětenice was fantastisch. Je waande je écht in de middeleeuwen, compleet met de inquistie, heksenjacht, middeleeuwse muziek, een heuse cobra, niet geheel onknappe danseressen en eigengebrouwen bier. Het eten werd op z'n middeleeuws geserveerd - lomp dus - en op dezelfde manier diende het menu ook verorberd te worden. Erg veel lol gehad daar...

Wil je dat zien? Wil je misschien ook zien hoe het uitstapje naar Seč was dat voor een aantal mensen geregeld was door buddy Štěpán - dit was mooi, en gezellig, en ook sportief.... ik heb ge-moun-tain-biked (!), het is heus! - en wil je nu eindelijk wel eens weten wie die zak hooi uit Litouwen is? Het moment is eindelijk daar: ik heb een vracht foto's online gezet! Klik om ze te bekijken hierrr! Ik zal het fotoalbum de komende dagen nog aanvullen, dus hou het in de gaten! Trouwens... bierbuiktechnisch heb ik hier wel enige vooruitgang geboekt. Benieuwd? Zie filmpje in het fotoalbum! En ja... daar moeten wel een paar kilootjes van af!

Český ráj was funky awesome!

Terwijl het werkelijk loeiheet is in mijn kamer - echt niet uit te houden, morgen hol ik naar de dichtstbijzijnde elektroboer om een ventilator te scoren - klim ik maar even in de spreekwoordelijke pen om verslag te doen van mijn avonturen tijdens de afgelopen dagen. Een uitstapje naar Český ráj (Bohemian Paradise in het Engels, dus de Nederlandse vertaling... inderdaad, heel goed), georganiseerd door de buddies (Tsjechische studenten die activiteiten voor de buitenlandse studenten organiseren) was echt formidabel!!! Echt met volle teugen (!) genoten! Het weer zat erg mee, de organisatie was goed en het gebied was mooi, alles klopte helemaal!

Zondag rond het middaguur vertrok de bus met 31 Erasmus-studenten en 3 buddies vanaf de universiteit naar de camping in Český ráj. De één oogde wat frisser dan de ander, en toch één van de wonderlijkste figuren die hier rondloopt, Audrunas uit Litouwen, had een kater van hier tot Windhoek. Dat was niet geheel verbazingwekkend, de avond ervoor organiseerden Nina (uit Slovenië) en Simona (uit Roemenië) een feest in hun kamer. Erg gezellig, met ook wat drank. En onze Litouwse vriend meende eens flink naar de fles te moeten grijpen: goedkope Tsjechische namaakrum, huisgestookte slivovic, wodka, bier, alles verdween binnen een mum van tijd in het keelgat van deze vogelverschrikker.

Dit kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven en het duurde dan ook niet lang voordat hij dronken en vervolgens stomdronken, wat zeg ik: strontlazarus, door de kamer draalde. Opeens wilde hij met iedereen op de foto om niet veel later continu tegen zo'n beetje alle aanwezigen op te lopen en enkele malen keihard op de grond te vallen en te struikelen over z'n eigen ledematen. Erg vermakelijk, maar toen Audrunas op een gegeven moment gestrekt ging op het bed van de afwezige Andreja (in Slovenië) om daar een tijdje later met veel vertoon van zich af te braken - eerst op de vloer, vervolgens op het dekbed - was de lol er toch echt wel vanaf. Hadden we hem toch maar uit de kamer gezet... maar goed, er was geen land meer mee te bezeilen.

De volgende ochtend lag de kots er nog steeds, en Audrunas vroeg zich af wie er zo vreselijk gekotst had. Toen hem door Nina en Simona duidelijk werd gemaakt dat het toch echt z'n eigen persoontje was die hiervoor verantwoordelijk was, restte hem niks anders dan de boel eigenhandig op te ruimen. Vervolgens stapte hij stinkend en wel de touringcar die ons naar Český ráj zou brengen binnen, niemand die in z'n buurt wilde zitten... heel vreemd!

Na ongeveer anderhalf uur kwamen we uiteindelijk aan op de plaats van bestemming. De buddies hadden knusse cottages voor ons geregeld, alleen om in te overnachten uiteraard. Al was dat overnachten niet heel vanzelfsprekend... Ik deelde het huisje met André, uit Brazilië, en Roberto en Rita uit Portugal. Erg gezellig, maar André snurkte vreselijk luidruchtig en gaat nu door het leven als Simba. Hij had trouwens nog een bijdrage aan de vrolijke sfeer tijdens de trip. Door de hitte was z'n Engels op een gegeven moment naar een wat lager niveau afgezakt en meldde hij dat hij het 'funky hot' vond. Dit ging vervolgens een heel eigen leven leiden, zo werd er onder meer over die funky Lithuanian gesproken, haha! Waar we ook veel lol om hadden was het waterpistooltje, in de vorm van een oranje dinosaurus, dat ik voor het luttele bedrag van 20 kroon op de kop had getikt. Onder de zomerse omstandigheden bleek dit guitige hebbedingetje een geschenk uit de hemel!

Ons driedaagse (twee overnachtingen) verblijf in de Tsjechische heuvels was niet om louter uit te rusten... Vooral op de tweede en derde dag stonden er stevige wandeltochten op het programma. In combinatie met de warmte was dit niet voor iedereen even makkelijk. Sommige leken nog nooit hun benenwagen te hebben gebruikt... een Turkse dame meende zelfs dat er een emergency service voor haar moest worden opgetrommeld. Ze werd, heus waar, naar het ziekenhuis vervoerd alwaar ze een infuus kreeg toegediend... Ook vermoeiend was het gedrag van onze Litouwse metgezel. Tijdens de derde dag bezochten we een ruïne van een oud kasteel. Vlak voordat we naar deze ruïne wandelden, hadden we al een restaurant bezocht. Maar deze vleesgeworden irritatiebron was na het bezoek aan de ruïne nog steeds wat hongerig en ging dan ook zonder wat te zeggen een restaurant binnen om hier een maaltijd te bestellen. De rest liep uiteraard gewoon verder... na enige tijd constateerde één van de buddies dat Audrunas ontbrak. Er werd even een rustpauze ingelast, Jan (een buddy) keerde terug om Audrunas op te sporen. De aankondiging van de vermissing van Audrunas door buddy Štěpán was hilarisch: "Audrunas is lost, any complaints?"

Verder was het vooral erg gezellig en sfeervol. De kampvuren op beide avonden waren een belangrijk onderdeel van ons verblijf op de camping, ik had mijn draagbare radio mee en op de tweede avond kwam er een Belgische onderwijzer - er was een Belgische school neergestreken op de camping - zich bij ons kampvuur melden om vervolgens een optreden te verzorgen met zijn gitaar, zang en mondharmonica. Dit droeg beslist bij aan de sfeer, de meeste nummers die hij ten gehore bracht waren bekend en dus kon er volop worden meegezongen. Natuurlijk werd er gedronken, geouwehoerd en gelachen, helemaal top! Dinsdag keerden we vroeg in de avond weer terug richting Pardubice, in de bus zag iedereen er erg moe maar vooral heel voldaan uit. Echt de beste trip tot nu toe... ik heb geweldig genoten!

DJ Wimovic in da house!

Goed, ik kan hier de eerste dagen niet meer stuk. Gisteren een feest georganiseerd hier in Dýdy Baba, de bar-dancing vlakbij de universiteit, en het was een doorslaand succes. Daar had ik stiekem al op gerekend, maar het blijft natuurlijk altijd de vraag hoeveel mensen er komen opdagen. Het overtrof echter alle verwachtingen. Het was karaoke avond, officieel the Sing-A-Long Party genaamd. Dus mijn kerncentrale (insiders weten dat dit mijn dierbare computer is) aangesloten op de beamer en vervolgens de lyrics op het grote scherm, een beproeft recept dat gisteren helemaal aansloeg! De eigenaar was zo enthousiast dat hij de hele avond bleef, op het laatst was hij nog bezopen ook. Hij wilde gelijk een nieuwe datum prikken voor een feestje als deze. En al die superenthousiaste reacties - gisteren, maar ook vandaag - zijn de beste waardering die je kunt krijgen... al waren de gratis drankjes die ik van de uitbater kreeg ook niet mis: cuba libre, mojito... vervelend hoor!

Het leuke was dat, toen ik rond een uur of kwart over één vanmiddag naar de mensa ging om daar te eten, een hoop mensen spraken die erg enthousiast waren over het feest. Of ik het alsjeblieft nog een keer wilde doen was de meest gehoorde reactie. En daar doe je het voor! Maar de sfeer was dan ook echt top en uiteraard 'zongen' de mensen die het hardst riepen absoluut niet te gaan zingen na een paar biertjes vrolijk mee! En aan het eind van de avond werd ik zelfs gejonast, DJ Wimovic had het helemaal gemaakt.

Nu is het zaak beide benen op de grond te houden... Grapje natuurlijk, het was gewoon een erg vermakelijk avondje! Voor de rest heb ik nog niet heel veel te melden, behalve dan dat ik gisteren mijn eerste presentatie had (inderdaad, die eigenlijk al een week eerder had moeten plaatsvinden) en dat dit erg goed ging. De docente was erg tevreden! Voor komende week staan er drie presentaties op de agenda, dus dat wordt even doorwerken voor me... maar dat mag ook wel een keer. Tot mijn volgende post!

Sloveens bezoek en American Culture

Het aloude cliché 'geen nieuws is goed nieuws' gaat weer eens op. Ik heb me de afgelopen tweeëneenhalve week niet verveeld, maak jullie je maar geen zorgen! Willem vermaakt zich nog prima in het Tsjechische. Vooral het afgelopen weekend (inclusief maandag) was een groot feest! Een paar vrienden en de broer van Nina (uit Slovenië) waren een aantal dagen op bezoek en dat ging niet geheel onopgemerkt aan ons voorbij. Als klapper op de vuurpijl mag toch wel de dansact van Erna genoemd worden... We waren in de Gimlet, de stripclub, en plotsklaps sprong deze geheel niet onaantrekkelijke blonde verschijning op de bar en begon gezellig mee te dansen met de schaars geklede paaldanseres. Wij allemaal natuurlijk juichen, kreeg ze ook nog eens een briefje van 1000 kroon (zo'n 35 euro) onder haar broek geschoven... ik ga vanavond de foto's van dit weekend scoren, ik ben benieuwd hoe die eruit zien. Erg goed, waarschijnlijk!

Afgelopen weekend was een lang weekend, 1 mei (dinsdag j.l.) is hier een feestdag, en vandaar dat de maandag gemakshalve ook maar tot vrije dag was bestempeld. Maandagavond hier flink gefeest in Dýdy Baba, waar we drastisch de beest hebben uitgehangen. Vooral de Slovenen, zij droegen er zeker aan bij dat de sfeer fiks werd opgeschroefd. Uiteraard deed ik ook een duit in het zakje. Net zoals woensdagavond trouwens... maar net toen ik besloten had om redelijk op tijd de tent te verlaten besloot één van de Poolse dames met wie ik de volgende ochtend om 9:00 uur een presentatie voor American Culture zou hebben dat we best nog even terug konden, het was immers zo gezellig. Dus zijn we maar weer teruggekeerd in Dýdy Baba om verder te feesten, dit kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven. Niks geen presentatie om 9:00 uur... ik heb gelijk maar besloten dat we komende woensdag niet uitgaan en ik heb de docente een mailtje gestuurd met daarin de volgende tekst:

Dear Ms Bubikova,

We would like to apologize for our absence this morning. We were supposed to have our presentation, but due to some Erasmus student-related circumstances we were not able to attend your seminar. As we intended to use the projector which you reserved for us, we feel sorry for our absence. Is it possible to try it next week once again? This time we will show up. If possible we would like to use the projector.

Best regards and a good weekend,

Wim van Wegen
(also on behalf of Magda Medrek and Justyna Lipka)

Dit mailtje kon gelukkig worden gewaardeerd door de docente, ze heeft inmiddels laten weten dat het geen probleem is dat we onze presentatie volgende week doen. Het wordt sowieso een vrij drukke maand voor me, ik heb een vijftal tentamens en hetzelfde aantal presentaties. De meeste vakken zijn echter nog steeds interessant. Alleen tegen het tentamen voor Environmental Economics zie ik op, maar dat is ook zo gruwelijk interessant.........

Zaterdag 21 april hebben we met een groep van ongeveer twintig luitjes een geslaagde trip gemaakt naar het stadje Litomyšl, dat met recht pittoresk te noemen is. Je waant je echt in een sprookje: kastelen, prachtige huizen, een mooi park, meer dan de moeite waard. In de bus heen en terug was erg gezellig, en alle koolzaadvelden staan in bloei (rijkelijk vroeg, als je het mij vraagt), wat de trip nog aantrekkelijker maakte.

Hoewel ik in Tsjechië zit, wil dat natuurlijk niet zeggen dat ik het nieuws uit Nederland niet volg. Ik heb een internetconnectie op m'n kamer, dus het nieuws haal je binnen een vloek en een zucht binnen. Ik zag foto's van Koninginnedag met een koekhappende prinses en een sjoelende W.A. en ik rook een doordringende spruitjeslucht. Wel jammer dat ik de Elfdorpensteptocht in Bant heb moeten missen, ik heb vernomen dat het weer ernstig gezellig was! En een zeer verdienstelijke tweede plaats voor de Banter formatie, klasse jongens. Ook zijn de voetballers van Bant 1 kampioen en gepromoveerd naar de derde klasse, dat stemt me ook blij. Een mooier afscheid had Evert natuurlijk niet kunnen krijgen! Uiteraard feliciteer ik ook het 4e met het kampioenschap, en is het lijfsbehoud voor de (op te heffen) A-junioren een prestatie die er wezen mag. Een mooi afscheid voor Henk, lijkt me zo.

Goed, ik ga me op het weekend concentreren, ik heb besloten om het maar eens kalm aan te doen. Even wat minder feestjes, even de batterijen weer een beetje opladen. En dit weekend maar eens niet naar Hany Bany, daar ben ik nu even fed up mee... hou jullie haaks en tot de volgende bijdrage maar weer!

Een bliksemtrip naar Kraków

We vertrokken donderdagavond twaalf uur per trein vanuit Pardubice om zondagochtend rond de klok van 6:00 uur weer terug te keren. Slechts één overnachting in ons hostel in Kraków. Natuurlijk wel flink gefeest, dus je kunt je een voorstelling maken van hoe ik me voelde toen ik weer voet zette in Pardubice. Verrot en gesloopt, maar wel voldaan. Want Kraków rules! Wat een topstad, helemaal geweldig. Het is er schoon en de stad is goed onderhouden, het centrale plein is het grootste van Europa en bezaait met terrasjes, barren, restaurants. De aangrenzende straten tellen ontelbare clubs, pubs en restaurants. De stad heeft een spirit, het leeft. Iedereen die mee was - 9 personen - was het ermee eens: dit was veel te kort, we moeten een keer terug.

Teruggekeerd in Pardubice wilden onze Poolse studiegenoten weten hoe het in Kraków was. Toen we ze enthousiast vertelden over onze ervaringen glommen ze van trots. Het vooroordeel dat Nederlands over Polen hebben blijkt erg eenzijdig te zijn. Het zijn niet allemaal sloebers die voor een habbekrats over de grens gaan om daar te gaan werken. Hoe een beeld van een volk kan veranderen als je het land zelf bezoekt... dit is bij mij wel het geval. Erg positief dus, om een beetje rond te trekken en andere landen met een bezoek te vereren.

Wat hebben we in Kraków zoal gedaan? We zijn naar Auschwitz geweest, dit is met de bus ongeveer anderhalf uur van Kraków gelegen. Een hele indrukwekkende ervaring. Dat mensen in staat zijn tot zulke gruweldaden, het is niet te bevatten. Daar krijg je wel een brok van in de keel. Ruim een miljoen mensen zijn er in de Tweede Wereldoorlog om het leven gekomen. Gaskamers, vuurpeloton, ophangingen of 'gewoon' verhongerd. Natuurlijk wist ik al dat dit gebeurd is, maar het is toch goed om hier op deze wijze mee geconfronteerd te worden. Eigenlijk zou iedereen eens een bezoek aan Auschwitz moeten brengen. Vooral de groep Polen die de volgende dag in de binnenstad aan het demonstreren was. Dit was namelijk de Poolse nazipartij die onder uitgebreide begeleiding van de oproerpolitie getooid met (nieuwe) nazisymbolen - de swastika ontbrak, die is verboden in Polen - en Poolse vlaggen over het marktplein trok, terwijl wij daar rustig een biertje zaten te drinken. Een groep Engelse toeristen, die allen al redelijk diep in het glaasje hadden gekeken, lachte de Poolse nazi's uit en maakte provocerende gebaren. Erg geestig allemaal.

Wat kan ik verder nog melden? Het is hier heerlijk weer, al schijnt het morgen een stuk kouder te worden. De ijshockeyers van HC Pardubice hebben helaas de finale met 2-4 verloren van Sparta Praag. Verder was er gisteren uiteraard weer een Erasmusparty in Dydybaba, de disco/kroeg hier op het universiteitsterrein. Dat is altijd erg gezellig. Binnenkort ga ik, samen met Pawel (mijn kamergenoot) een drietal feesten organiseren. Een rockparty, een dancefeest en een karaoke/meezingparty. In Dydybaba, dus dat wordt helemaal geweldig. Ik kijk er in elk geval al helemaal naar uit!