All good things...

Nelly - Furtado, voor het geval je het afgelopen jaar op Mars bivakkeerde - heeft natuurlijk groot gelijk, (almost) all good things come to an end. Een waarheid als een koe! Ik heb hier genoten, een hoop nieuwe mensen ontmoet die overal vandaan kwamen. Zeker is ook dat ik hier een aantal nieuwe vrienden heb gemaakt. De beste stap - dat waren er natuurlijk nog niet zoveel - die ik tot nu toe in mijn leven heb genomen, durf ik zelfs te stellen. Een hele ervaring rijker. Ik vind dat iedereen dit eigenlijk zou moeten doen, je wordt er alleen maar beter van!

Vorige week zaterdag tot en met dinsdag in Duitsland doorgebracht, om de heer Peter Koekoek met een bezoek te vereren. Hoewel, die zaterdag kan gerust weggestreept worden: het was een chaos bij de Deutsche Bahn, de spoorwegmaatschappij van onze oosterburen had een complete offday. De reis van Pardubice naar Frankfurt zou eigenlijk een uurtje of acht geduurd moeten hebben, maar het liep toch net even anders. Even voor half twaalf in de morgen was ik vanuit Pardubice vertrokken, het was al rond kwart over vijf in de ochtend toen ik in Frankfurt aankwam. Werkzaamheden aan het spoor zorgden voor één en al vertraging, en eenmaal gearriveerd in Leipzig miste ik daar de trein naar Frankfurt omdat deze een kwartier eerder op een ander spoor was vertrokken! Na alle vertraging was dit toch wel het andere uiterste. Ik dus voor opheldering naar het servicepunt, daar kreeg ik een officieel briefje overhandigd - gestempeld en ondertekend - waarin wordt verklaard dat Deutsche Bahn de schuld op zich neemt. Bij terugkomst uit Frankfurt heb ik dan ook een brief geschreven aan DB, met de boodschap dat ik mijn geld terug wil. We hebben het hier wel over het sommetje van € 182,- en een beetje.

Deutsche Bahn kon mijn uitstapje naar Frankfurt niet bederven, het was erg leuk om een paar dagen het reilen en zeilen van Koekoek mee te maken. Vooral de talloze biertenten - bijna op iedere hoek van de straat - maakten indruk op me. En uiteraard de skyline, met de bankgebouwen, die vooral bij nacht erg mooi is. Het bier is er echter wel een stuk duurder dan hier in Tsjechië... Het zal wel weer even wennen worden in Nederland... kleine biertjes voor een beduidend hogere prijs.

Over Nederland gesproken: ik had de afgelopen dagen bezoek uit mijn geliefde dorpje Bant. André Veldman, Timo van Wegen en Karel Dijkhof verbleven van woensdag tot en met maandag in de Tsjechische republiek. De eerste drie dagen hebben we ons in Pardubice vermaakt, vooral de vrijdagavond: eerst naar Gimlet - dansende schaarsgeklede Tsjechinnen op de bar - en vervolgens naar Hany Bany, waar bijna alle Erasmusstudenten uit Pardubice over de vloer waren. De sfeer was er helemaal perfect, echt een prachtige afsluiting van een hele mooi tijd hier. De laatste paar dagen hebben we in Praag doorgebracht, ons hotel was gelegen in hartje centrum, de kamers en vooral badkamer waren behoorlijk luxe en dat alles voor 40 euro p.p. per nacht. Dat Karel de kosten nog wat omhoog trachtte te krijgen mocht de pret niet drukken. Vanmorgen - maandag dus - zijn de drie heren weer naar het vliegveld vertrokken om daar de terugtocht naar Nederland te aanvaarden.

Ook ik zal spoedig weer in de polder te bewonderen zijn. Pa en ma zijn reeds in Tsjechië en zullen mij met de camper weer terug vervoeren. Vanavond nog een laatste afscheidsfeest van een paar dames, en dan ben ik ook helemaal klaar met afscheid nemen. Huilende dames, van het begin tot het einde van de avond... Kom nou toch, zo erg is het nu allemaal ook weer niet?!! Of ben ik nu gewoon een nuchtere boerenlul? Tot binnenkort!

Slovenië en Kroatië

Ik vraag me momenteel stevig af wat ik hier doe in Pardubice... Oké, er zijn nog wat schoolse zaken die afgehandeld moeten worden, dat is helemaal waar. Maar... ik wil terug naar Kroatië! Het was daar erg goed vertoeven. Donderdagochtend vertrokken we - Rafa uit Spanje, Rui uit Portugal, André uit Brazilië en ikzelf dus -met de auto van Rui (van z'n vader) vanuit Pardubice. Via Brno, Wenen, Graz en Maribor arriveerden we laat in de middag in de Sloveense hoofdstad Ljubljana. Hier hadden we voor één nacht vier slaapplaatsen geboekt in een hostel in hartje binnenstad. Nu ben ik al een keer of wat in Ljubljana geweest, maar ik moet zeggen dat de stad er deze keer erg mooi bij lag. Ondanks dat het toeristenseizoen nog niet is begonnen, was het al vol met vakantiegangers op de terrassen.

's Avonds de nodige terrasjes en kroegen bezocht, Anja - een vriendin van Nina, een Sloveense hier in Pardubice - ontmoet en met haar wat pilseners gedronken, om af te sluiten in Bachus en tenslotte de hippe discotheek Global, op het dak van een hoog flatgebouw. De biertjes zijn daar wel wat duurder, maar de entourage is er dan ook naar. Hier nog wat spelers van het nationale handbalteam van Slovenië ontmoet, om vervolgens in de vroege uurtjes weer naar ons hostel terug te keren.

De volgende dag, vrijdag, was het tijd om Ljubljana te verlaten: op naar de zee! En de zee zagen we voor het eerst zo'n tien minuten voorbij de grens tussen Slovenië en Kroatië. Vlakbij Rijeka de snelweg af, want Rui wilde de zee voelen. Na deze korte tussenstop reden we langs de kustweg van Rijeka tot aan Senj, waar ik een aantal jaren terug nog met Peter Koekoek een nacht op straat heb doorgebracht omdat alle hotels volgeboekt waren en er geen camping in de buurt was - alwaar we een tijdje pauzeerden aan de haven. Tijd om čevapčiči te eten, want ik rammelde inmiddels van de honger.

We verlieten Senj - en de kust - om de nieuwe snelweg op te zoeken die ons verder zuidwaarts zou brengen. Destination Trogir, vlakbij Split. Het was niet druk op de snelweg, die er overigens zijn mag, petje af! Doorrijden geblazen dus... Rond een uur of negen waren we in Trogir. Ondanks het feit dat het al donker aan het worden was, was de eerste indruk van het stadje erg fraai. Na een tijdje zoeken en verdwalen vonden we dan toch ons appartement. Hier werden we erg gastvrij ontvangen door de zeer charmante dochter van de eigenaar.

De volgende dag, zaterdag, was het dan zover: naar de zee! Op loopafstand van ons comfortabele appartement was een rustige baai... op een strandtent na geen voorzieningen, maar relaxed was het er wel! De zee lag er goddelijk bij, zo mooi helder blauw van kleur en al lekker op temperatuur... gewoon genieten geblazen! De hele middag zo'n beetje rondgebracht in en rond het water. 's Avonds naar Split, waar het vrouwelijk schoon om je vingers bij af te likken was, ongelooflijk! We waanden ons in het paradijs, op een gegeven moment begonnen we het spelletje wie het eerste lelijke gedrocht kon vinden. Mission failed!!! Jammer genoeg waren we erg moe, en bovendien had Rafa te kampen met flinke kiespijn, dus keerden we te vroeg terug naar ons onderkomen in Trogir.

Zondag was het weer wederom fantastisch, de zon stond al hoog aan de hemel te pronken toen wij ons onderkomen verlieten. Ditmaal met de auto naar het stadje Trogir gereden, daar een boottochtje gemaakt naar het strand, dit was erg mooi. Het strand lag er prachtig bij en hier waren golven, in tegenstelling tot de kalme baai bij ons appartement. Ik aarzelde niet en rende linea recta de Adriatische Zee in... heerlijk! Je zou er maar een eigen huis hebben... mocht ik ooit een goede baan hebben, dan gaat het er wellicht nog een keer van komen. Zo'n mooie kust, met zulke mooie stadjes, de palmbomen en de mooie baaien, de Kroaten kunnen trots zijn.

Zondagavond was het tijd voor een bezoek aan een restaurant. Uiteraard het moment om ons goed te doen aan al het goede dat de Adriatische Zee te bieden heeft: een visplate dus. Mossels, inktvis, garnalen, kreeft en vis. Het smaakte me erg goed. De serveerster was erg aardig en hetzelfde gold voor onze Oostenrijkse buren. Zij waren hier met hun boot, en daar lagen er genoeg van in de haven van Trogir, en zeker niet de meest lullige scheepjes! De vriendelijke Oostenrijkers bestelden zelfs een rondje bier voor ons, nooit verkeerd natuurlijk. Na lang en plezierig getafeld te hebben was het nog tijd voor lokale schnaps, gratis uiteraard. Vervolgens nog een paar biertjes genuttigd op het centrale plein, waar een feest aan de gang was omdat de plaatselijke voetbalclub kampioen geworden was. Hier nog wat Kroaten ontmoet, die erg sympathiek en geïnteresseerd waren. Ook liepen we de lieftallige serveerster weer tegen het lijf, nu had ze uiteraard wel tijd om een drankje met ons te nuttigen. Nadat het feest op het plein was afgelopen, begaven we ons weer naar ons stulpje.

En toen was het maandagochtend - of al middag eigenlijk - en moesten ons appartement verlaten om weer terug te reizen naar Pardubice... Ons uitstapje naar Slovenië en Kroatië was véél te kort. Ondanks dat was het meer dan de moeite waard, ik heb een paar supermooie dagen gehad en wil snel weer terug!!! Wie wil er met me mee? Voor foto's klik hierrr!

Pardubice... De laatste maand!

Het is drie weken dat ik voor het laatst in de pen ben geklommen, nog maar een maand en dan keer ik alweer terug naar Nederland en de studieperikelen zitten er hier bijna op... de hoogste tijd om weer wat van me te laten horen dus! Het is echt verbazingwekkend hoe snel de tijd voorbij raast; de eerste buitenlandse studenten zijn alweer naar huis vertrokken!

Roberto en Rita - een koppel inderdaad - zijn afgelopen vrijdag weer teruggekeerd naar Madeira, Portugal. Dus dat was afscheid nemen... ik heb hier wel wat vrienden gemaakt, en daar zijn zij er zeker twee van! Ze keren na de zomer weer terug naar Tsjechië, om een jaar lang in Brno te gaan werken. Twee dagen eerder zijn Sara en Sofia, eveneens uit Portugal - maar niet van Madeira - al huiswaarts gekeerd. Geleidelijk aan gaan nu meer en meer Erasmus-studenten Pardubice verlaten, en de meeste Tsjechische studenten keren binnen nu en twee weken ook huiswaarts. En dat alles bij een temperatuur van rond de 30 graden... beetje warm, al overleef ik het vooralsnog redelijk.

Deze week heb ik vier tentamens, ik hoop ze allemaal met een voldoende af te ronden. Ik vrees echter dat er minimaal eentje in een hertentamen zal uitmonden... Daar heb ik eigenlijk niet zoveel zin in, want donderdag ga ik een aantal dagen op reis, samen met een Braziliaan, een Portugees en een Spanjaard. De Portugees is hier met de auto, dus dat is uiteraard reuze handig. De brandstofkosten delen, en aangezien de benzine hier niet zo duur is... Eerst een nachtje in Ljubljana (Slovenië), daarna gaan we door naar Trogir - iets ten noorden van Split - aan de Kroatische kust. Hier hebben we voor drie dagen een zeer betaalbaar appartementje voor gehuurd. Zit je in Tsjechië, dan denk je niet meteen aan de zee... vandaar dat ik me het ook nog maar moeilijk kan voorstellen dat ik vrijdag in de zee rond dobber! Ik kijk er wel ontzettend naar uit! De Kroatische kust - en daar hebben ze er nogal van - is sowieso een aanrader, wat mij betreft.

Heb ik de afgelopen drie weken niks uitgevroten? Toch wel! Vorige week vrijdag (1 juni) een trip gemaakt naar de Skoda-fabriek, gevolgd door een bezoek aan een middeleeuwse pub. Dit allen georganiseerd door de buddies. En vooral de middeleeuwse pub in Dětenice was fantastisch. Je waande je écht in de middeleeuwen, compleet met de inquistie, heksenjacht, middeleeuwse muziek, een heuse cobra, niet geheel onknappe danseressen en eigengebrouwen bier. Het eten werd op z'n middeleeuws geserveerd - lomp dus - en op dezelfde manier diende het menu ook verorberd te worden. Erg veel lol gehad daar...

Wil je dat zien? Wil je misschien ook zien hoe het uitstapje naar Seč was dat voor een aantal mensen geregeld was door buddy Štěpán - dit was mooi, en gezellig, en ook sportief.... ik heb ge-moun-tain-biked (!), het is heus! - en wil je nu eindelijk wel eens weten wie die zak hooi uit Litouwen is? Het moment is eindelijk daar: ik heb een vracht foto's online gezet! Klik om ze te bekijken hierrr! Ik zal het fotoalbum de komende dagen nog aanvullen, dus hou het in de gaten! Trouwens... bierbuiktechnisch heb ik hier wel enige vooruitgang geboekt. Benieuwd? Zie filmpje in het fotoalbum! En ja... daar moeten wel een paar kilootjes van af!

Český ráj was funky awesome!

Terwijl het werkelijk loeiheet is in mijn kamer - echt niet uit te houden, morgen hol ik naar de dichtstbijzijnde elektroboer om een ventilator te scoren - klim ik maar even in de spreekwoordelijke pen om verslag te doen van mijn avonturen tijdens de afgelopen dagen. Een uitstapje naar Český ráj (Bohemian Paradise in het Engels, dus de Nederlandse vertaling... inderdaad, heel goed), georganiseerd door de buddies (Tsjechische studenten die activiteiten voor de buitenlandse studenten organiseren) was echt formidabel!!! Echt met volle teugen (!) genoten! Het weer zat erg mee, de organisatie was goed en het gebied was mooi, alles klopte helemaal!

Zondag rond het middaguur vertrok de bus met 31 Erasmus-studenten en 3 buddies vanaf de universiteit naar de camping in Český ráj. De één oogde wat frisser dan de ander, en toch één van de wonderlijkste figuren die hier rondloopt, Audrunas uit Litouwen, had een kater van hier tot Windhoek. Dat was niet geheel verbazingwekkend, de avond ervoor organiseerden Nina (uit Slovenië) en Simona (uit Roemenië) een feest in hun kamer. Erg gezellig, met ook wat drank. En onze Litouwse vriend meende eens flink naar de fles te moeten grijpen: goedkope Tsjechische namaakrum, huisgestookte slivovic, wodka, bier, alles verdween binnen een mum van tijd in het keelgat van deze vogelverschrikker.

Dit kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven en het duurde dan ook niet lang voordat hij dronken en vervolgens stomdronken, wat zeg ik: strontlazarus, door de kamer draalde. Opeens wilde hij met iedereen op de foto om niet veel later continu tegen zo'n beetje alle aanwezigen op te lopen en enkele malen keihard op de grond te vallen en te struikelen over z'n eigen ledematen. Erg vermakelijk, maar toen Audrunas op een gegeven moment gestrekt ging op het bed van de afwezige Andreja (in Slovenië) om daar een tijdje later met veel vertoon van zich af te braken - eerst op de vloer, vervolgens op het dekbed - was de lol er toch echt wel vanaf. Hadden we hem toch maar uit de kamer gezet... maar goed, er was geen land meer mee te bezeilen.

De volgende ochtend lag de kots er nog steeds, en Audrunas vroeg zich af wie er zo vreselijk gekotst had. Toen hem door Nina en Simona duidelijk werd gemaakt dat het toch echt z'n eigen persoontje was die hiervoor verantwoordelijk was, restte hem niks anders dan de boel eigenhandig op te ruimen. Vervolgens stapte hij stinkend en wel de touringcar die ons naar Český ráj zou brengen binnen, niemand die in z'n buurt wilde zitten... heel vreemd!

Na ongeveer anderhalf uur kwamen we uiteindelijk aan op de plaats van bestemming. De buddies hadden knusse cottages voor ons geregeld, alleen om in te overnachten uiteraard. Al was dat overnachten niet heel vanzelfsprekend... Ik deelde het huisje met André, uit Brazilië, en Roberto en Rita uit Portugal. Erg gezellig, maar André snurkte vreselijk luidruchtig en gaat nu door het leven als Simba. Hij had trouwens nog een bijdrage aan de vrolijke sfeer tijdens de trip. Door de hitte was z'n Engels op een gegeven moment naar een wat lager niveau afgezakt en meldde hij dat hij het 'funky hot' vond. Dit ging vervolgens een heel eigen leven leiden, zo werd er onder meer over die funky Lithuanian gesproken, haha! Waar we ook veel lol om hadden was het waterpistooltje, in de vorm van een oranje dinosaurus, dat ik voor het luttele bedrag van 20 kroon op de kop had getikt. Onder de zomerse omstandigheden bleek dit guitige hebbedingetje een geschenk uit de hemel!

Ons driedaagse (twee overnachtingen) verblijf in de Tsjechische heuvels was niet om louter uit te rusten... Vooral op de tweede en derde dag stonden er stevige wandeltochten op het programma. In combinatie met de warmte was dit niet voor iedereen even makkelijk. Sommige leken nog nooit hun benenwagen te hebben gebruikt... een Turkse dame meende zelfs dat er een emergency service voor haar moest worden opgetrommeld. Ze werd, heus waar, naar het ziekenhuis vervoerd alwaar ze een infuus kreeg toegediend... Ook vermoeiend was het gedrag van onze Litouwse metgezel. Tijdens de derde dag bezochten we een ruïne van een oud kasteel. Vlak voordat we naar deze ruïne wandelden, hadden we al een restaurant bezocht. Maar deze vleesgeworden irritatiebron was na het bezoek aan de ruïne nog steeds wat hongerig en ging dan ook zonder wat te zeggen een restaurant binnen om hier een maaltijd te bestellen. De rest liep uiteraard gewoon verder... na enige tijd constateerde één van de buddies dat Audrunas ontbrak. Er werd even een rustpauze ingelast, Jan (een buddy) keerde terug om Audrunas op te sporen. De aankondiging van de vermissing van Audrunas door buddy Štěpán was hilarisch: "Audrunas is lost, any complaints?"

Verder was het vooral erg gezellig en sfeervol. De kampvuren op beide avonden waren een belangrijk onderdeel van ons verblijf op de camping, ik had mijn draagbare radio mee en op de tweede avond kwam er een Belgische onderwijzer - er was een Belgische school neergestreken op de camping - zich bij ons kampvuur melden om vervolgens een optreden te verzorgen met zijn gitaar, zang en mondharmonica. Dit droeg beslist bij aan de sfeer, de meeste nummers die hij ten gehore bracht waren bekend en dus kon er volop worden meegezongen. Natuurlijk werd er gedronken, geouwehoerd en gelachen, helemaal top! Dinsdag keerden we vroeg in de avond weer terug richting Pardubice, in de bus zag iedereen er erg moe maar vooral heel voldaan uit. Echt de beste trip tot nu toe... ik heb geweldig genoten!

DJ Wimovic in da house!

Goed, ik kan hier de eerste dagen niet meer stuk. Gisteren een feest georganiseerd hier in Dýdy Baba, de bar-dancing vlakbij de universiteit, en het was een doorslaand succes. Daar had ik stiekem al op gerekend, maar het blijft natuurlijk altijd de vraag hoeveel mensen er komen opdagen. Het overtrof echter alle verwachtingen. Het was karaoke avond, officieel the Sing-A-Long Party genaamd. Dus mijn kerncentrale (insiders weten dat dit mijn dierbare computer is) aangesloten op de beamer en vervolgens de lyrics op het grote scherm, een beproeft recept dat gisteren helemaal aansloeg! De eigenaar was zo enthousiast dat hij de hele avond bleef, op het laatst was hij nog bezopen ook. Hij wilde gelijk een nieuwe datum prikken voor een feestje als deze. En al die superenthousiaste reacties - gisteren, maar ook vandaag - zijn de beste waardering die je kunt krijgen... al waren de gratis drankjes die ik van de uitbater kreeg ook niet mis: cuba libre, mojito... vervelend hoor!

Het leuke was dat, toen ik rond een uur of kwart over één vanmiddag naar de mensa ging om daar te eten, een hoop mensen spraken die erg enthousiast waren over het feest. Of ik het alsjeblieft nog een keer wilde doen was de meest gehoorde reactie. En daar doe je het voor! Maar de sfeer was dan ook echt top en uiteraard 'zongen' de mensen die het hardst riepen absoluut niet te gaan zingen na een paar biertjes vrolijk mee! En aan het eind van de avond werd ik zelfs gejonast, DJ Wimovic had het helemaal gemaakt.

Nu is het zaak beide benen op de grond te houden... Grapje natuurlijk, het was gewoon een erg vermakelijk avondje! Voor de rest heb ik nog niet heel veel te melden, behalve dan dat ik gisteren mijn eerste presentatie had (inderdaad, die eigenlijk al een week eerder had moeten plaatsvinden) en dat dit erg goed ging. De docente was erg tevreden! Voor komende week staan er drie presentaties op de agenda, dus dat wordt even doorwerken voor me... maar dat mag ook wel een keer. Tot mijn volgende post!

Sloveens bezoek en American Culture

Het aloude cliché 'geen nieuws is goed nieuws' gaat weer eens op. Ik heb me de afgelopen tweeëneenhalve week niet verveeld, maak jullie je maar geen zorgen! Willem vermaakt zich nog prima in het Tsjechische. Vooral het afgelopen weekend (inclusief maandag) was een groot feest! Een paar vrienden en de broer van Nina (uit Slovenië) waren een aantal dagen op bezoek en dat ging niet geheel onopgemerkt aan ons voorbij. Als klapper op de vuurpijl mag toch wel de dansact van Erna genoemd worden... We waren in de Gimlet, de stripclub, en plotsklaps sprong deze geheel niet onaantrekkelijke blonde verschijning op de bar en begon gezellig mee te dansen met de schaars geklede paaldanseres. Wij allemaal natuurlijk juichen, kreeg ze ook nog eens een briefje van 1000 kroon (zo'n 35 euro) onder haar broek geschoven... ik ga vanavond de foto's van dit weekend scoren, ik ben benieuwd hoe die eruit zien. Erg goed, waarschijnlijk!

Afgelopen weekend was een lang weekend, 1 mei (dinsdag j.l.) is hier een feestdag, en vandaar dat de maandag gemakshalve ook maar tot vrije dag was bestempeld. Maandagavond hier flink gefeest in Dýdy Baba, waar we drastisch de beest hebben uitgehangen. Vooral de Slovenen, zij droegen er zeker aan bij dat de sfeer fiks werd opgeschroefd. Uiteraard deed ik ook een duit in het zakje. Net zoals woensdagavond trouwens... maar net toen ik besloten had om redelijk op tijd de tent te verlaten besloot één van de Poolse dames met wie ik de volgende ochtend om 9:00 uur een presentatie voor American Culture zou hebben dat we best nog even terug konden, het was immers zo gezellig. Dus zijn we maar weer teruggekeerd in Dýdy Baba om verder te feesten, dit kon natuurlijk niet zonder gevolgen blijven. Niks geen presentatie om 9:00 uur... ik heb gelijk maar besloten dat we komende woensdag niet uitgaan en ik heb de docente een mailtje gestuurd met daarin de volgende tekst:

Dear Ms Bubikova,

We would like to apologize for our absence this morning. We were supposed to have our presentation, but due to some Erasmus student-related circumstances we were not able to attend your seminar. As we intended to use the projector which you reserved for us, we feel sorry for our absence. Is it possible to try it next week once again? This time we will show up. If possible we would like to use the projector.

Best regards and a good weekend,

Wim van Wegen
(also on behalf of Magda Medrek and Justyna Lipka)

Dit mailtje kon gelukkig worden gewaardeerd door de docente, ze heeft inmiddels laten weten dat het geen probleem is dat we onze presentatie volgende week doen. Het wordt sowieso een vrij drukke maand voor me, ik heb een vijftal tentamens en hetzelfde aantal presentaties. De meeste vakken zijn echter nog steeds interessant. Alleen tegen het tentamen voor Environmental Economics zie ik op, maar dat is ook zo gruwelijk interessant.........

Zaterdag 21 april hebben we met een groep van ongeveer twintig luitjes een geslaagde trip gemaakt naar het stadje Litomyšl, dat met recht pittoresk te noemen is. Je waant je echt in een sprookje: kastelen, prachtige huizen, een mooi park, meer dan de moeite waard. In de bus heen en terug was erg gezellig, en alle koolzaadvelden staan in bloei (rijkelijk vroeg, als je het mij vraagt), wat de trip nog aantrekkelijker maakte.

Hoewel ik in Tsjechië zit, wil dat natuurlijk niet zeggen dat ik het nieuws uit Nederland niet volg. Ik heb een internetconnectie op m'n kamer, dus het nieuws haal je binnen een vloek en een zucht binnen. Ik zag foto's van Koninginnedag met een koekhappende prinses en een sjoelende W.A. en ik rook een doordringende spruitjeslucht. Wel jammer dat ik de Elfdorpensteptocht in Bant heb moeten missen, ik heb vernomen dat het weer ernstig gezellig was! En een zeer verdienstelijke tweede plaats voor de Banter formatie, klasse jongens. Ook zijn de voetballers van Bant 1 kampioen en gepromoveerd naar de derde klasse, dat stemt me ook blij. Een mooier afscheid had Evert natuurlijk niet kunnen krijgen! Uiteraard feliciteer ik ook het 4e met het kampioenschap, en is het lijfsbehoud voor de (op te heffen) A-junioren een prestatie die er wezen mag. Een mooi afscheid voor Henk, lijkt me zo.

Goed, ik ga me op het weekend concentreren, ik heb besloten om het maar eens kalm aan te doen. Even wat minder feestjes, even de batterijen weer een beetje opladen. En dit weekend maar eens niet naar Hany Bany, daar ben ik nu even fed up mee... hou jullie haaks en tot de volgende bijdrage maar weer!

Een bliksemtrip naar Kraków

We vertrokken donderdagavond twaalf uur per trein vanuit Pardubice om zondagochtend rond de klok van 6:00 uur weer terug te keren. Slechts één overnachting in ons hostel in Kraków. Natuurlijk wel flink gefeest, dus je kunt je een voorstelling maken van hoe ik me voelde toen ik weer voet zette in Pardubice. Verrot en gesloopt, maar wel voldaan. Want Kraków rules! Wat een topstad, helemaal geweldig. Het is er schoon en de stad is goed onderhouden, het centrale plein is het grootste van Europa en bezaait met terrasjes, barren, restaurants. De aangrenzende straten tellen ontelbare clubs, pubs en restaurants. De stad heeft een spirit, het leeft. Iedereen die mee was - 9 personen - was het ermee eens: dit was veel te kort, we moeten een keer terug.

Teruggekeerd in Pardubice wilden onze Poolse studiegenoten weten hoe het in Kraków was. Toen we ze enthousiast vertelden over onze ervaringen glommen ze van trots. Het vooroordeel dat Nederlands over Polen hebben blijkt erg eenzijdig te zijn. Het zijn niet allemaal sloebers die voor een habbekrats over de grens gaan om daar te gaan werken. Hoe een beeld van een volk kan veranderen als je het land zelf bezoekt... dit is bij mij wel het geval. Erg positief dus, om een beetje rond te trekken en andere landen met een bezoek te vereren.

Wat hebben we in Kraków zoal gedaan? We zijn naar Auschwitz geweest, dit is met de bus ongeveer anderhalf uur van Kraków gelegen. Een hele indrukwekkende ervaring. Dat mensen in staat zijn tot zulke gruweldaden, het is niet te bevatten. Daar krijg je wel een brok van in de keel. Ruim een miljoen mensen zijn er in de Tweede Wereldoorlog om het leven gekomen. Gaskamers, vuurpeloton, ophangingen of 'gewoon' verhongerd. Natuurlijk wist ik al dat dit gebeurd is, maar het is toch goed om hier op deze wijze mee geconfronteerd te worden. Eigenlijk zou iedereen eens een bezoek aan Auschwitz moeten brengen. Vooral de groep Polen die de volgende dag in de binnenstad aan het demonstreren was. Dit was namelijk de Poolse nazipartij die onder uitgebreide begeleiding van de oproerpolitie getooid met (nieuwe) nazisymbolen - de swastika ontbrak, die is verboden in Polen - en Poolse vlaggen over het marktplein trok, terwijl wij daar rustig een biertje zaten te drinken. Een groep Engelse toeristen, die allen al redelijk diep in het glaasje hadden gekeken, lachte de Poolse nazi's uit en maakte provocerende gebaren. Erg geestig allemaal.

Wat kan ik verder nog melden? Het is hier heerlijk weer, al schijnt het morgen een stuk kouder te worden. De ijshockeyers van HC Pardubice hebben helaas de finale met 2-4 verloren van Sparta Praag. Verder was er gisteren uiteraard weer een Erasmusparty in Dydybaba, de disco/kroeg hier op het universiteitsterrein. Dat is altijd erg gezellig. Binnenkort ga ik, samen met Pawel (mijn kamergenoot) een drietal feesten organiseren. Een rockparty, een dancefeest en een karaoke/meezingparty. In Dydybaba, dus dat wordt helemaal geweldig. Ik kijk er in elk geval al helemaal naar uit!

"Dit is better"

Afgelopen Paasweekend was goede vriend en vooral collega eeuwige student Peter Koekoek te gast in Pardubice. Dat betekende eindelijk ouwehoeren in het Nederlands, en dat was wel even lekker. Vooral die heerlijke Nederlandse schuttingtaal, vloeken en schelden in je moerstaal! Maar als je al bijna twee maanden continu in het Engels praat (en denkt), dan valt het toch niet mee om naar het Nederlands over te schakelen. Vooral niet als er nog een Amerikaan meekomt met Koekoek, dan weer een paar zinnen in het Engels, dan weer in het Nederlands... Dan ga je de dingen door elkaar halen en krijg je creaties als "dit is better".

Peter K. en z'n Amerikaanse studiegenoot uit Frankfurt am Main hebben hier twee nachten vertoefd op kamer 02 in het C-Blok, voor een zacht prijsje van 170 kroon p.p. per nacht. Dat komt neer op zo'n zes eurootjes, dus als er iemand nog eens een bezoekje wil wagen aan Pardubice, dan zijn de kosten om hier te verblijven in elk geval geen rib uit je lijf!

Maandag, tweede paasdag dus, was het hier prima weer. Ook de plaatselijke middenstand is inmiddels ontwaakt uit de winterslaap en zodoende kon we - voor het eerst! - op het terras plaatsnemen op het marktplein in het oude centrum. We lieten ons het Tsjechische gerstenat heerlijk smaken. Koekoeks kapsel werd nog wel ondergescheten door een Tsjechisch musje, maar dit mocht de pret niet drukken. De Amerikaanse metgezel - Michael Moore genaamd, jawel! - werd ondertussen haarfijn uitgelegd wat het fenomeen breezersletje precies inhoudt. Ondertussen wonnen de ijshockeyers van HC Pardubice eindelijk hun eerste wedstrijd in de finale van de play-offs (best-of-7), waardoor ze nu op een 1-3 achterstaand staan tegen Sparta Praag. Uitstel van executie of het begin van een heuse comeback?

Tijdens het Paasweekend waren nagenoeg alle Tsjechen huiswaarts gekeerd, alsmede ook de Polen en de Slovenen. Op mijn verdieping was bijna iedereen weg, en dat gold ook voor de rest van het C-gebouw. Op zaterdag- en zondagavond kon ik dus moeiteloos een feestje geven op mijn kamer. Omdat de koelkast in de gang altijd erg vol is, had ik een aantal flesjes bier in een plastic tas gedaan en die buiten het raam gehangen. Een goed koelsysteem... ware het niet dat even later een Portugese medestudent, Roberto, hetzelfde wilde doen en mijn plastic zak over het hoofd zag. Hij opende het raam en zodoende flikkerde mijn tas uit het raam om enkele seconden later - ik woon hier vijf hoog - met een smak op de grond te belanden. Natuurlijk alle goudgele rakkers naar de gallemiezen... Ik kon er uiteraard om lachen, de volgende dag bracht hij me keurig nieuwe pilseners!

Morgenavond ga ik met een groepje studiegenoten met de trein naar Kraków (Krakau in het Nederlands) in Polen. Dit moet een erg mooie stad zijn. Van mijn kamergenoot Paweł heb ik al vernomen dat het marktplein helemaal top is, met tientallen kroegen en terrasjes. Verder staat er een bezoek aan Auschwitz op het programma. Dat zal ongetwijfeld een indrukwekkende ervaring worden, niet leuk wellicht, maar wel erg interessant. Een plaats waar minstens een miljoen mensen de dood zijn ingejaagd. Ik ben er nu relatief dicht in de buurt, dus vind ik dat het eigenlijk een must is om dit voormalige concentratie c.q. vernietigingskamp te bezoeken. De nacht van vrijdag op zaterdag zullen we in een jeugdherberg in Kraków doorbrengen, zondag komen we in alle vroegte weer terug in Pardubice.

Goed, dat was het voor nu. Ik hoop dat het in Nederland met iedereen voor de wind gaat, met studie en werk en natuurlijk privé. Ik heb vernomen dat het in het inmiddels niet zo heel koude kikkerlandje erg mooi weer wordt, dus neem het er maar lekker van! Tot de volgende keer!

Vrijdagmiddag Tipsport

Na afgelopen week slechts welgeteld één college te hebben gevolgd - ik verbleef drie dagen in Boedapest (en ook nog even in Bratislava), vrijdag ben ik altijd vrij - begon deze week met een college bij het krieken van de ochtend om 8:00 uur. Ik heb me maar voorgenomen om deze week braaf alle colleges te volgen. Dat is doorgaans geen probleem, aangezien de meeste vakken boeiend en interessant zijn. Vandaag wordt echter even doorbijten, want de colleges van Regional Development en Environmental Economics zijn nu niet bepaald de meest spetterende.

Gistermiddag heerlijk buiten in de zon rondgehangen, onder het genot van een paar biertjes. Echt een ouderwetse lazy Sunday. Donderdag-, vrijdag-, en zaterdagavond wezen stappen, dus was het gisteren zaak geen energie te verspillen, en dat is aardig gelukt! Donderdag ben ik naar Patapuf geweest, vrijdag naar Gimlet en zaterdag naar Hany Bany. Hany Bany is de goedkoopste van de drie, maar waar ik het liefst kom weet ik eigenlijk nog niet. Gimlet is ook leuk, ik vond Patapuf donderdag wat minder, behalve de niet helemaal aangeklede danseres op de bar dan, maar daar hebben ze er bij Gimlet veel meer van!!!

Op vrijdag ga ik altijd even langs de Tipsport om even een paar wedjes te plaatsen. En ik zat er gisteren toch dichtbij! Op een inzet van 20 Tsjechische kronen (zo'n 70 cent) bijna 1360 kronen (een eurootje of 49) verdiend... bijna, want Sparta-SC Heerenveen eindigde in 2-2, terwijl ik een overwinning voor Heerenveen had voorspeld. En dat terwijl ze nog met 2-0 voor hebben gestaan, ik baalde behoorlijk! Want de wedstrijden HSV-VfL Wolfsburg, FC Twente-FC Utrecht, Tottenham Hotspur-Reading, Benfica-FC Porto, Toulouse-Saint Etienne en VfB Stuttgart-Alemannia Aachen had ik wél correct voorspeld. Komende vrijdag uiteraard weer langs de Tipsport, hopelijk zijn de goden me dan wel gunstig gezind!

Het paasweekend zit er aan te komen, en veel studenten keren tijdelijk huiswaarts. Uiteraard alle Tsjechen, maar ook de studenten uit landen als Polen en Slovenië. Ik blijf gewoon hier, eens kijken wie er nog meer overblijven. Ik zal me vast wel vermaken, wellicht waag ik een bezoekje aan de bioscoop, om de nieuwe Mr. Bean te bekijken. Eén ding staat echter vast: vrijdagmiddag even langs de Tipsport!

Budapest, I need some rest

Ruim twee uur geleden arriveerde de trein vanuit Bratislava in Pardubice, met aan boord een gezelschap vermoeide maar voldane Boedapest-gangers. Vier dagen hebben we in de Hongaarse hoofdstad vertoefd en ik moet zeggen dat het dat beslist waard was. Wat een prachtige stad, al was het maar om de ligging aan de Donau. Erg veel bezienswaardigheden, waarvan we er een groot aantal hebben kunnen aanschouwen.

Momenteel ben ik te vermoeid om een uitgebreid reisverslag te plaatsen, maar enkele hoogtepunten: uit eten naar een traditioneel Grieks restaurant - dus met Griekse eigenaar - met vier Grieken, voetbal kijken op de eerste avond met de mannen (Portugal-België, in een pub). Hilarisch was het moment dat Han (een van mijn broers) mij de eindstand bij de wedstrijd Griekenland-Turkije (1-4) sms'te. Je had de Grieken moeten zien kijken. Ze waren helemaal van de kaart, dit kón gewoon niet. Griekenland-Turkije is zoiets als Nederland-Duitsland, maar dan nog net een beetje fanatieker, haha!

Verder hebben we vooral veel gelopen, ontzettend veel gelopen. We deden alles per voet, ik kan dit jaar zo aan de Vierdaagse meedoen. Ik denk dat ik straks heerlijk slaap, want de afgelopen nacht was kort. Om vier uur moesten we al uit de veren... We hadden het 's avonds wel rustig aan gedaan, maar toch. Voor de rest zijn we alle drie de avonden uit geweest. Boedapest is wel duurder dan Tsjechië in het algemeen, maar het is er nog steeds betaalbaar. De jeugdherberg waar we verbleven is trouwens een aanrader, voor slechts € 30,- kun je er vier nachten doorbrengen, en dat midden in het centrum, vlak bij de Donau! Dus wie nog een keertje goedkoop naar Boedapest wil...

Oké, ik ga nu slapen. Wellicht volgt er nog een update van dit bericht, je merkt het vanzelf! Welterusten!

Update: Hoewel er voor vanmorgen om 9:00 uur een college op het programma stond, werd ik pas wakker rond 12:30 uur. Helemaal wakker ben ik nog niet, maar ik ga zo om 15:00 uur toch maar het college Managerial Ethics volgen. Verder kan ik melden dat het uitgaan in Boedapest de moeite waard was, en dit vaak gebeurde onder leiding van een Braziliaan van Japanse afkomst, jawel! Deze gast studeert in Boedapest en is een vriend van een Braziliaanse student die hier in Pardubice bivakkeert. Toch wel handig, als iemand in zo'n grote stad de weg weet.

Verder hebben de ijshockeyers van HC Pardubice zich gekwalificeerd voor de finale. Het zal wel lastig worden om een kaartje te bemachtigen, maar ik ga mijn best doen!

Het opgerolde egeltje Nederland

Vrijdag ben ik altijd vrij, vandaar dat ik nu op m'n kamertje zit en maar weer eens achter de computer kruip om wat van me te laten horen. De eerste maand hier zit er alweer op, de tijd gaat toch sneller dan je denkt! Eerlijk gezegd vliegt de tijd voorbij. Natuurlijk is dat een goed teken, ik verveel me hier tot op heden dan ook geenzins. Morgen ga ik met nog een aantal mensen - Portugezen, een Braziliaan, en nog een paar andere lieden - naar Boedapest. Boedapest is naar verluid een geweldige stad, en het weer schijnt vanaf zondag ook nog eens helemaal perfect te zijn. We verblijven vier nachten in één of ander goedkoop hostel (€ 9,- per nacht, vierde nacht gratis!) en voor de rest zullen we ons ongetwijfeld vermaken. Ik werd gevraagd door een Portugees, Roberto, en zijn vriendin. De treinreis is ook prima te betalen, dus waarom ook niet? Woensdag zal ik weer in Pardubice terugkeren, en dan kruipen we natuurlijk weer braaf in de schoolbanken.

De eerste maand is dus uitstekend bevallen. Grootste voordeel voor mij is dat het leven hier goedkoop is voor een Nederlander. Bovendien blijkt dat ik - mocht ik het mezelf ooit onmogelijk maken om nog in Bant te verblijven, haha - mij prima ergens anders kan vestigen vanaf punt nul. Toch een geruststellende gedachte! Maar voor de mensen die nu juichend door de kamer rennen: ik kom écht wel terug!

Wie ik ontzettend mis als kiespijn is Geert Wilders. Af en toe verneem ik hier wel eens wat van Geert, het is tenslotte 2007 en internet is bij uitstek het venster op de wereld, en dan ben ik blij dat ik hier zit. Droevig dat mensen het überhaupt in hun hoofd halen om op deze populistische 21-eeuwse replica van Wolfgang Amadeus Mozart te stemmen. Ik wil niemand beledigen, maar mensen die op hem stemmen zijn weggezakt in de Nederlandse klei en leven in een klein, in zichzelf gekeerd wereldje. En zo zie ik Nederland helaas momenteel ook. En dat terwijl we gedurende eeuwen bekend stonden als dat tolerante landje, de poort van Europa.

De atmosfeer, die zich de laatste jaren vooral tegen Europa richt, tegen de islam en tegen buitenlanders in het algemeen, staat mij totaal niet aan. Voor mensen - en helaas zijn dat vooral ook veel jongeren - die alle buitenlanders het land uitwensen en zich verkrampt als een slak in hun huisje dat Nederland heet - het veilige baken! - terugtrekken heb ik een tip: ga ook eens voor langere tijd naar het buitenland en ontmoet verschillende nationaliteiten en culturen. Zo zit hier momenteel een grote groep Turkse studenten, ik schat een aantal of dertig. Deze blijken na een maand toch allemaal erg aardig en sympathiek te zijn. Wie gaat er in Nederland wel eens met een Turk om? In het dorpje Bant sowieso (bijna) niemand... Het zijn louter vooroordelen die overheersen, en dat is een verdrietige zaak.

Begrijp me niet verkeerd, ik zie ook wel dat er een hoop problemen zijn met de allochtonen in onze samenleving, maar door de huidige instelling van veel mensen worden die problemen echt niet opgelost. En Geert tovert ook niet ineens als Cillit Bang alle problemen weg, deze populistische - oeps, ik demoniseer! - politicus constateert de problemen, maar komt vervolgens niet met fatsoenlijke oplossingen. Hoewel... de dubbele nationaliteit van bewindspersonen is natuurlijk een onoverkomelijke kwestie, ze zijn niet loyaal aan het NederlandsCHe volk... Geert wel, Geert is een onvolprezen patriot die ons volk redt van de ondergang en voorkomt dat ons Bataafse rijk wordt opgeslokt door het grote monster Europa en de 24-koppige vuurspuwende islamosaurus. Hulde!

Ik verwijt niemand wat, we zijn allemaal mensen en de mens is zwak. Hoeveel fouten en bedenkelijke acties heb ik zelf wel niet op mijn naam staan? Ik constateer alleen dat het door mij zo geliefde Nederland zich ontwikkelt in een richting die mij zorgen baart. Verder no hard feelings, nogmaals, ik kom in de zomer gewoon weer terug naar de polder!

Oké, ik heb van me laten horen... Nu ga ik ga even de stad in om de nodige inkopen te doen. Ik heb zin in de komende dagen, en hopelijk blijven de kosten beperkt. Ik hou jullie op de hoogte, en ik zal nu eindelijk eens zorgen dat jullie binnenkort een hoop foto's kunnen aanschouwen. Als ik terug ben uit Boedapest zal ik beslist weer een bijdrage leveren aan mijn weblog, en dan gaat het gewoon weer over mijn beslommeringen hier! Tot dan!!!

Hany Bany en de groene kikker

Beste lezers en lezeressen! Nee, de titel is niet een in vergetelheid geraakt sprookje van de gebroeders Grimm. Hany Bany is de naam van een club/discotheek in het centrum van Pardubice, en groene kikker refereert aan de naam van een sportbar - waar je voor een prikkie uitstekend kunt eten! - die in het Tsjechisch Zelená Žába heet. Groene kikker dus. Ik ga er graag heen, vooral op zondag, omdat je er op een groot scherm voetbal kunt kijken. Terwijl je aan het uitkateren bent een vorkje prikken terwijl je geniet van een wedstrijd uit de Premier League of de Serie A. Lang niet vervelend!

Maar we zijn er nog niet, er zijn nog meer geestige namen. Wat te denken van Žlutý Pes (Gele Hond) en Patapuf. Maar ook Dýdy Baba, één van de uitgaansgelegenheden bij de universiteit, bekt natuurlijk lekker. Tja, met zulke namen is het uitgaan hier bij voorbaat haast al een geslaagd feest!

Afgelopen vrijdag ben ik naar Hany Bany geweest, en dat was weer erg geslaagd. Met de benenwagen heen en terug, ik schat dat het een flink kwartier lopen is. Goed te doen dus. In mijn vorige bericht liet ik al weten dat ik een room party organiseerde. Dit is ook gebeurd, en hoe! Even voorbij 2 uur stond er een vrouw van de receptie woest voor de deur te briesen. Of wij onmiddelijk het feest wilden beëindigen, anders belde ze de politie. Er was kennelijk nogal wat geluidsoverlast, dat hadden wij al lang niet meer in de gaten natuurlijk... Zo kende deze gezellige avond toch nog onverwacht een abrupt einde.

Voorts ben ik afgelopen woensdag nog met een gezelschap in de Ierse pub geweest om vervolgens in Dýdy Baba te belanden. De dag erop zat ik om 9:00 uur weer in het lokaal om een seminar te volgen... Niet al te wakker en met een zeurende koppijn, maar ik was er wel! Rest mij nog te melden dat het de afgelopen week fantastisch lenteweer was met temperaturen rond de 15 graden Celsius, maar dat het de komende week gaat sneeuwen! Denk je dat de lente is begonnen... mooi niet dus! Wel winterse plaatjes in het vooruitzicht, ik hou jullie uiteraard op de hoogte...!

Weliswaar ben ik hier als student, maar Tsjechië is een mooi land en gelegen in het centrum van Europa... en daar moet je van profiteren natuurlijk! Vandaar dat er wat plannen in de koker zitten. Een weekendje Wenen bijvoorbeeld. Treinkaartjes naar steden als Wenen en Berlijn zijn hier prima te betalen, en goedkoop overnachten in een hostel leidt er toe dat zo'n tripje helemaal niet duur hoeft uit te vallen. Wellicht weet ik hier meer over in mijn volgende bijdrage!

p.s. PSV - Ajax... haha! :)

Drinkgelegenheid op de Universiteit

Ik zit momenteel achter m'n computert en kan melden dat ik inmiddels internet op mijn kamer heb. Jawel, het is er dan toch van gekomen! Zo kan ik jullie nog beter op de hoogte houden van het reilen en zeilen rondom mijn persoontje in Tsjechië.

Ook hier waart een heuse griepgolf rond, en die heeft mij helaas ook te pakken. Al met al valt het nog wel mee, maar ik zie mezelf toch genoodzaakt het dit weekend een beetje kalm aan te doen. Vanavond dus niet de stad in, ik organiseer zelf een feestje op mijn kamer, een room party dus. Ik heb wat mensen uitgenodigd. M'n Poolse kamergenoot is wederom voor een weekendje naar zijn vaderland afgereisd, dus kan ik ongestoord mijn gang gaan. Natuurlijk ben ik vanmiddag in de supermarkt - wat nou slijterij! - even wat inkopen wezen doen. Een fles rum, een fles zwarte wodka en meer van dergelijk spul. Ik waande me als een kind in een snoepwinkel... en alles zo onwaarschijnlijk goedkoop!

Het leven is hier dus uiterst betaalbaar, en dat komt voor een arme student als ik natuurlijk prima uit! Doordeweeks eet ik hier in de mensa, dat kost me nog geen euro per maaltijd. Daar kan ik het dus niet om laten... 's Weekends ga ik meestal met mede-studenten uit eten... Gisteren bijvoorbeeld naar een Chinees geweest... Daar heb ik eend gegeten, voor nog géén 7 euro was ik klaar. Fantastisch, zo kun je je tenminste nog eens uitleven!

Wat hier verder prachtig is, is het feit dat er hier gewoon keihard alcohol verkocht wordt op de Universiteit. Zo is er een studentencafé waar tal van sterke dranken op de plank staan. Geen haan die er naar kraait... Het personeel komt zelf ook een neut halen, ik vind het helemaal fantastisch! En als je even een drankje op je kamer wilt drinken, kun je altijd bij het winkeltje van 'Grandpa' terecht, die vult zo een paar flesjes voor je!

Hoe dan ook, dit weekend dus geen (te) gekke dingen voor mij, maar reken maar dat het uitgaan me hier prima bevalt. Wat wil je ook, als je voor 500 Tsjechische Kroon al heel behoorlijk kunt stappen... dat is amper 18 euro! Volgende week gaan we denk ik maar eens naar de lokale stripclub, die schijnt erg goed te zijn heb ik me laten vertellen...

Wat heb ik verder nog meegemaakt? Ik ben afgelopen maandag naar de ijshockeywedstrijd van HC Pardubice geweest, een schitterende ervaring. Dit is nog eens ijshockey, 10.000 man op de tribune, een uitverkochte tent. Gelukkig won de thuisclub met 5-2, de sfeer in het stadion was helemaal top! Het schijnt een stuk moeilijker te zijn om kaartjes voor de halve finale te bemachtigen, maar ik ga het zeker proberen!

Ik ga even de oversteek naar het tankstation aan de overkant maken om nog wat koude pilseners te scoren... Laat vooral een berichtje achter, dat wordt altijd gewaardeerd!

Nederland is nooit ver weg

Beste mensen waar ook op deze aardkloot, het is weer tijd voor een update vanuit Tsjechië! Aangezien de internetverbinding op mijn bescheiden kamertje nog niet werkt ben ik maar weer naar de Tourist Office gewandeld. Ik heb foto's gemaakt, waarvan ik binnenkort - als internet in mijn optrekje het doet - een aantal van op deze site zal plaatsen. Zo krijgen jullie een beetje een indruk van de omgeving waar ik me momenteel ophoud.

Mochten jullie je zorgen maken of ik me wel vermaak; dit is nergens voor nodig! Zaterdag ben ik met een groep medestudenten naar Praag geweest, wat een prachtige stad! Het is maar een uur reizen per trein, dus ik ga zeker vaker de Tsjechische hoofdstad bezoeken. Jammer genoeg was het deze keer bewolkt, toch zijn de foto's nog behoorlijk mooi geworden. Op deze foto zie je mij in gezelschap van twee Sloveense medestudentes op de wereldberoemde Karelsburg.

De college's zijn inmiddels begonnen, vanmorgen zat ik al om 8:00 uur in de collegebanken! Dat heb ik in Nederland nog nooit van mijn leven meegemaakt, en morgen is het weer raak! Ik kan jullie wel vertellen dat het niveau van lesgeven hier een stuk hoger is dan aan de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. Zo had ik vanmorgen een college American Culture, nu al erg interessant! Maar goed, dit is dan ook een universiteit natuurlijk...

Wat soms wel frustrerend is, is het feit dat de meeste Tsjechen hun talen niet spreken. Met Engels of Duits kun je bijna nergens terecht. Zelfs de mensen van de receptie van mijn studentenflat (dorm) spreken louter Tsjechisch. En laat dat nu net niet mijn sterkste taal wezen... De mensen van de universiteit zelf spreken gelukkig wel goed Engels en zijn erg aardig. De coördinators van de twee faculteiten waar ik bivakkeer en de coördinator op de International Office zijn allemaal buitengewoon sympathieke dames. Een pluspunt! De universiteitsgebouwen zien er niet al te modern uit, de bibliotheek daarentegen weer wel. Bovendien wordt er een nieuw gebouw uit de grond gestampt... Ik denk dat het hier over een jaar of tien sowieso allemaal heel anders uitziet.

Erg leuk is het grote aantal nationaliteiten dat zich op en rond de universiteit bevindt. Zo heb ik al een aantal Zambiaanse studenten ontmoet, is er gisteren een kwartet uit Taiwan aangekomen en heb ik al tegelijk college gehad met een Egyptenaar. Een ware smeltkroes hier dus! Voor vanavond ben ik door mijn buddy - een Tsjechische student die een aantal buitenlandse studenten begeleid - uitgenodigd voor een basketbalwedstrijd. Ik moet nog even kijken of ik wel ga. Waar ik zeker heen ga is de ijshockeywedstrijd, aanstaande maandag. HC Pardubice is één van de betere clubs uit de hoog aangeschreven Tsjechische competitie, en laat nou net de play-offs beginnen terwijl ik hier nog maar amper een week bivakkeer. Daar heb ik dus erg veel zin in! IJshockey is hier een grote sport. Ik ben al in de fanshop in de binnenstad geweest, en die is ruim bemeten!

Rest mij nog te melden dat ik, in tegenstelling tot - letterlijk dan - in Leeuwarden, met mijn Poolse kamergenoot - Pawel genaamd - goed door één deur kan. Gelukkig maar, voor hetzelfde geld zit je zomaar een aantal maanden opgescheept met één of andere randdebiel. Toch had ik liever een eigen kamer gehad, maar ik zit hier niet in het überverwende Nederland. Tenslotte meld ik jullie dat ik geen heimwee hoef te hebben - op de universiteit alhier staan koffieautomaten van... Douwe Egberts!

Tourist Office in Pardubice

Een bericht vanuit de Tourist Office in Pardubice, alwaar ook gelegenheid is tot internetten. Ik probeer zo snel mogelijk een uitgebreid verslag op mijn weblog te zetten, maar op de Universiteit kan ik pas na het weekend gebruik maken van een internetverbinding. De reis gisteren is voorspoedig verlopen, om 9:30 uur steeg het vliegtuig op en om 10:45 uur landde ik al op Tsjechische bodem. Vervolgens duurde het enige tijd tot mijn bagage boven water was. De busrit van het vliegveld naar Praag nam een klein half uur in beslag. Hier heb ik even rondgezworven, al ben ik niet in het oude centrum geweest. De trein van Praag naar Pardubice vertrok om 13:55 uur, een flink uur later arriveerde ik met de zeker 30 jaar oude trein in de stad waar ik de komende vier maanden mijn leven slijten moet.

De stad Pardubice maakt een behoorlijke Oostblok-indruk op mij. Veel grauwe flats die voor de val van het communistische bewind uit de grond zijn gestampt. Dit geldt ook voor de huisvesting voor studenten: ik moet een bescheiden optrekje delen met een Poolse medestudent. Privacy nul komma nul dus, ik moet het er maar mee doen.

Wat mij verder al is opgevallen hier: veel mooie vrouwen, ook veel oerlelijke, er is kennelijk geen gulden middenweg. Verder rijden er hier trolleybussen, speelt hier een bekende ijshockeyclub - Dominik Hašek komt hier vandaan - en is het leven hier erg goedkoop. En ik heb al een paar leuke kroegen van binnen gezien.

Ik probeer mezelf de komende dagen hier een beetje wegwijs te maken. Mijn Poolse kamergenoot is dit weekend naar Polen, dus ik heb het rijk alleen. Verder moet ik hier iedereen nog een beetje leren kennen, dit zal de eerstkomende weken vast wel gaan lukken. Ik heb net een memorycard voor mijn nieuwe digitale camera gekocht, dus binnenkort zal hier het nodige fotomateriaal te bekijken zijn. Hou mijn weblog dus in de gaten!

Ticket geboekt!

Voor de mensen die het nog altijd niet geloven: ik heb zojuist het ticket besteld voor een vlucht van Schiphol naar Praag. Donderdag om 9:30 uur stijgt ik op en om 11:00 uur schijn ik voet op Tsjechische bodem te zetten. Vervolgens verblijf ik ruim vier maanden in Pardubice, op een klein uurtje treinen oostwaarts van Praag. Hier ga ik fijn studeren! In de eerste helft van juli keer ik weer terug in mijn geliefde dorpje Bant.